Djevojka koja je na sebe navukla žestoki hejt "trve" pankera i metalaca, zato što se predstavlja kao pank i koketira s metalom, a u stvari nema veze ni s jednim ni sa drugim. Jedino što je veže za metal i pank je korišćenje nekih elemenata tih pravaca u njenim pjesmama, koje su inače po žanru uglavnom pop-rok. Međutim, posmatrano iz ugla ljudi koji prate opšte tokove u muzici i koji nisu opterećeni pankersko-metalskim klanovima i podjelama na "trve" i "pozere", Avril Lavigne je donijela dosta svježine i energije u savremeni mejnstrim i talenat ne može da joj se ospori. E sad, kakve je sve gluposti navaljala, to je više stvar njene informisanosti ili inteligencije, a ja ovdje ne govorim o tome već o muzici. Što se tiče krađe tuđih pjesama, ni tu nije jedina, ali je činjenica, da finalni proizvod "fercera". Za mnoge stvari tu treba optuživati više njene menadžere i producente nego nju samu, jer je ona mlada, a pogotovo na početku karijere je bila vrlo mlada djevojka, i nije imala dovoljno autoriteta da sama kroji put svoje karijere. Međutim, producenti su u njoj prepoznali talenat i stvorili vrlo atraktivan (za njenu ciljnu grupu - uglavnom tinejdžerke), komercijalan proizvod i da sam ja na njenom mjestu, ne bi se uopšte bunio, s obzirom na lovu koja ide uz to sve.

I još nešto - prva dva albuma joj uopšte nisu loša; naravno, ako im pristupimo očekujući neki žestoki pank ili metal razočaraćemo se, ali ako krenemo od pretpostavke da se radi o pop-rok albumima, možemo se na mnogim mjestima prijatno iznenaditi.