Prva pomoć zbunjenog govornika u nekom TV programu tj. uređaj na kojem se nalazi tekst koji taj govornik treba da izgovori. Nekome treba više, nekome manje. Voditelji ih obično manje koriste, zavisno od koncentracije, prakse i vježbe, ipak su to profesionalci svjesni prisustva kamere. Ostali učesnici u programu nešto više, zavisno od opuštenosti pred tim istim kamerama.

Obično se nalazi iza kamere da bi skretanje pogleda govornika bilo što manje i da bi se kod svekolikog auditorijuma stvorio utisak da dotični zbilja zna o čemu govori. Ipak, pažljivom posmatraču neće promaći skretanje pogleda u stranu u toku govora, ukoliko govornik koristi idiota, i osjetiće odsustvo drug Tito gleda sve nas efekta...

Elem, taj efekat. Kada sam ja bio mali, u svakoj učionici je bila Titova fotografija, uramljena, iznad školske table. Postojale su razne slike, mlađi Tito, stariji Tito, u uniformi ili bez nje, ali, na svakoj se smiješio i gledao pravo u kameru. To je stvaralo gore pomenuti efekat, iz kojeg god ugla učionice da si pogledao sliku, izgledalo je kao da Tito baš tebe gleda. I samo tebe. I nikog drugog osim tebe.