Ljubav je jedna duša u dva tela. Savršenstvo emocije. Sama ideja o spajanju duša je velika. Velika ideja o nečemu što dolazi spontano. Groteska ljuskog napora i rada. Jedino pravo uzvišeno stanje ljudskog uma. Sav trud i napor čovekov je težnja za dostizanjem ljubavi. Proklet od rođenja, čovek, zarobljen u telu životinje, nagrađen razumom i samosvesti. Emocija koja čini pojam čoveka, njegova specifičnost i razlika od ostalog. Čudno i smešno, u isto vreme i emocija zbog kojeg gubi racio, zbog koje dela neplanirano. Jednom se duše spajaju. Jednom sastavljene formiraju neraskidivu i potpunu celinu. Cepanje celine ostavlja osakaćene delove. Delove koji više nisu duša. Delovi koji postaju fragmenti duše. Sa takvim rizikom čovek živi. Da bi ljubav nastala potrebno je otvoriti dušu. To je težina ove prelepe emocije i stanja. Ostavlja tragove. Stvara, čini i rastače čoveka.