Eto!
Коначно сам изустио то што ме мучи. Напокон сам рекао!
Нешто попут ''хоћеш искрено?'', само што се налази на крају реченице при завршетку дијалога. На наговарање и молбу саговорника, изнео си свој став и олакшао себи душу, иако то ниси хтео, али, шта је ту је.
- Душо, шта те мучи?
- Ништа!
- Хајде реци ми, ја теби увек све кажем, сваки проблем.
- Ма ништа, искулирај.
- Хајде, молим те, не могу овако, да ме гледаш таквим очима.
- Ма ц!
- Говори!
- Мучи ме то што се сваки дан враћаш сат времена касније, долазиш у дванајс иако ти се смена завршава у једанајс! Бог зна с ким се караш, ко ти крати сате?! Ето!
- Па знаш... Оувај...
+31 -6 = +25
