Tačno tako. Hipsterizam ne jebe, jer hipsteri zapravo i nisu hipsteri. Taj hipster fazon bi trebalo da označava individualnost, nezavisnost od trendova i mas medija, nepokoravanje nekim modama, slušanje kvalitetne muzike, bez obzira na njenu popularnost ili nepopularnost. Hipsteri su te ideale iznevjerili, jer svaki manje više liči na onog drugog, prate svoje vlastite trendove, takmiče se u tome čiji je omiljeni bend manje popularan i sl. I svi su neviđeni egomaijaci. A ne jebu, uglavnom.

Pravi hipster ustvari nema nikakve veze ni sa hipsterskom subkulturom, ni sa bilo kojom drugom. Pravi hipster i nije hipster. Hipsteri su samo lažni hipsteri. A pravi hipster je zapravo sasvim normalan i autentičan čovjek.

Pravi hipster, tj. normalan autentičan čovjek, nije egomanijak, ne smatra sebe boljim od drugih, ne pljuje po grandu, ne pljuje po metalcima, sluša šta mu se sluša, zavisno od raspoloženja i ličnih afiniteta, ne pripada ni jednoj subkulturi, oblači ono što voli, ne ide ni u kakve ekstreme u oblačenju, od standardne opšteprihvaćene garderobe bira onu koja mu najbolje stoji i koja mu se najviše sviđa, ne pati od robnih marki i cijena pića, garderobe, mobilnih telefona, ali se ne oblači ni kao odrpanac, ne bježi ni od kakvih mjesta za izlaske kao đavo od krsta, samo mu se neki tip izlaska manje, a neki više sviđa, sa svima može da se druži, ali ima i svoje društvo, ima svoj lični stav o svemu, koji je uglavnom objektivan, rijetko koga pljuje, a još rjeđe idealizuje. Nije fan nikoga i ničega. Ne shvata sebe mnogo ozbiljno. Prosto živi i misli i djeluje. Možda jebe, možda i ne jebe, zavisno od švalerskih sposobnosti, njegove lične privlačnosti i toga koliko mu se posrećilo. Čita i pametne i glupe stvari (od Kurira do Dostojevskog), gleda i dobre i loše emisije (čak i reality show, po kojem ne pljuje, već ga koristi da vidi čega sve ima u Božijoj bašti). Sluša i kvalitetnu i šund muziku. Za njega je svaka pojava fenomen koji treba shvatiti, i koji vjerovatno ima svoj razlog postojanja. Neke stvari zaista mrzi iz dna duše, kada spozna da je sva njihova suština nakaradna i izopačena, ali malo je takvih stvari, prema većini stvari je otvoren. Taj čovjek i nije hipster. Nazvao sam ga "pravim hipsterom" jer prava neiskvarena ideologija hipsterske subkulture, najbliže oslikava poziciju tog čovjeka, ali su se hipsteri toliko od nje odvojili, da je nazvati normalnog autentičnog čovjeka hipsterom, čista uvreda.